-
1 tacitus consensus
лат. -
2 consensus
cōnsēnsus, ūs, m. (consentio), die Übereinstimmung, I) im allg.: a) v. Pers., die Übereinstimmung, Einstimmigkeit, Einhelligkeit, zuw. auch deutsch das übereinstimmende (einhellige) Urteil, Zeugnis, der übereinstimmende (einhellige) Beschluß, die übereinstimmende (einhellige) Verabredung, der einstimmige (allgemeine) Wunsch, das einstimmige Verlangen, die Einwilligung (Ggstz. dissensus, Pompon. dig. 46, 3, 80. Claud. b. Gild. 300 sq.), omnium, Cic.: populi, Cic.: populi Romani, Liv. (s. Drak. Liv. 8, 35, 1): omnium ordinum, Cic.: bonorum, Cic.: c. consilii totius Galliae, Caes.: deorum hominumque, Tac. u. Val. Max.: grammaticorum, Quint.: eruditorum, Quint.: c. ille theatri, jener einstimmige Zuruf, Cic.: c. gentium omnium tacitus, Plin.: c. tantus senatus, Cic.: c. universi senatus populique Romani, Vell.: c. senatorum, Liv.: fratrum c. conspirans et paene conflatus, Cic. – consensu nobilium adulescentium, Liv.: consensu civitatis, nach allgemeinem Wunsche des St., Liv. – consensu omnium, einstimmig, zB. consensu omnium ad alqm imperium od. summa imperii defertur, Caes. u. Liv.: consensu omnium victus est, Liv. – mit in u. Abl. (worin?), consensus gentium in observatione horarum, Plin.: aber versch. numquam maior consensus vester in ulla causa fuit, Cic. – mit ad od. in u. Akk., faciliore inter malos consensu ad bellum quam in pace ad concordiam, Tac.: legionis Martiae quartaeque mirabilis consensus ad rem publicam recuperandam, Cic.: promptus in rem subitam consensus, Tac.: versch. summum studium optimus in rem publicam consensus, für den St., Cic. – m. adversus u. Akk., c. filiorum adversus patres, Sen. contr. 2, 1 (9), 22. – m. obj. Genet., c. temptatae defectionis, Üb. (mit dem Volke) in usw., Liv. 23, 15, 7. – absol., alqd apud Chattos in consensum vertit, hat sich zur allgemeinen Sitte gestaltet, Tac. Germ. 31 in. – und Abl. consensu = einstimmig, resistere, Liv.: munus iniungere, Liv.: avaritiam aut crudelitatem obiectare, Tac. – b) von Lebl., die Übereinstimmung, die Sympathie, Harmonie, convenientia consensusque naturae, Cic.: cognatio naturae et quasi concentus atque consensus, quam συμπάθειαν Graeci appellant, Cic.: quae (natura) ut uno consensu iuncta sit et continens, Cic. – mirus quidam omnium quasi consensus doctrinarum concentusque, Cic.: omnis haec conspiratio consensusque virtutum, Cic.: tertium adici potest velut ex consensu duorum antecedentium, Quint. – II) im üblen Sinne, die Verabredung, das geheime Einverständnis, das Komplott, bes. gegen den Staat, c. audacium (von Bösewichtern), Cic. Sest. 86. – mit obj. Genet., consensum coniurationis (zur V.) exstinguere, Ps. Cic. prid. quam iret in exs. 4, 9.
-
3 consensus
cōnsēnsus, ūs, m. (consentio), die Übereinstimmung, I) im allg.: a) v. Pers., die Übereinstimmung, Einstimmigkeit, Einhelligkeit, zuw. auch deutsch das übereinstimmende (einhellige) Urteil, Zeugnis, der übereinstimmende (einhellige) Beschluß, die übereinstimmende (einhellige) Verabredung, der einstimmige (allgemeine) Wunsch, das einstimmige Verlangen, die Einwilligung (Ggstz. dissensus, Pompon. dig. 46, 3, 80. Claud. b. Gild. 300 sq.), omnium, Cic.: populi, Cic.: populi Romani, Liv. (s. Drak. Liv. 8, 35, 1): omnium ordinum, Cic.: bonorum, Cic.: c. consilii totius Galliae, Caes.: deorum hominumque, Tac. u. Val. Max.: grammaticorum, Quint.: eruditorum, Quint.: c. ille theatri, jener einstimmige Zuruf, Cic.: c. gentium omnium tacitus, Plin.: c. tantus senatus, Cic.: c. universi senatus populique Romani, Vell.: c. senatorum, Liv.: fratrum c. conspirans et paene conflatus, Cic. – consensu nobilium adulescentium, Liv.: consensu civitatis, nach allgemeinem Wunsche des St., Liv. – consensu omnium, einstimmig, zB. consensu omnium ad alqm imperium od. summa imperii defertur, Caes. u. Liv.: consensu omnium victus est, Liv. – mit in u. Abl. (worin?), consensus gentium in observatione horarum, Plin.: aber versch. numquam maior consensus vester in ulla causa fuit, Cic. – mit ad od. in u. Akk.,————faciliore inter malos consensu ad bellum quam in pace ad concordiam, Tac.: legionis Martiae quartaeque mirabilis consensus ad rem publicam recuperandam, Cic.: promptus in rem subitam consensus, Tac.: versch. summum studium optimus in rem publicam consensus, für den St., Cic. – m. adversus u. Akk., c. filiorum adversus patres, Sen. contr. 2, 1 (9), 22. – m. obj. Genet., c. temptatae defectionis, Üb. (mit dem Volke) in usw., Liv. 23, 15, 7. – absol., alqd apud Chattos in consensum vertit, hat sich zur allgemeinen Sitte gestaltet, Tac. Germ. 31 in. – und Abl. consensu = einstimmig, resistere, Liv.: munus iniungere, Liv.: avaritiam aut crudelitatem obiectare, Tac. – b) von Lebl., die Übereinstimmung, die Sympathie, Harmonie, convenientia consensusque naturae, Cic.: cognatio naturae et quasi concentus atque consensus, quam συμπάθειαν Graeci appellant, Cic.: quae (natura) ut uno consensu iuncta sit et continens, Cic. – mirus quidam omnium quasi consensus doctrinarum concentusque, Cic.: omnis haec conspiratio consensusque virtutum, Cic.: tertium adici potest velut ex consensu duorum antecedentium, Quint. – II) im üblen Sinne, die Verabredung, das geheime Einverständnis, das Komplott, bes. gegen den Staat, c. audacium (von Bösewichtern), Cic. Sest. 86. – mit obj. Genet., consensum coniurationis (zur V.) exstinguere, Ps. Cic. prid. quam iret in exs. 4, 9.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consensus
-
4 tacitus [1]
1. tacitus, a, um, PAdi. (v. taceo), I) passiv: A) was verschwiegen wird, wovon man schweigt, unbesprochen, alqd tacitum relinquere, stillschweigend vorbeilassen, Cic.: alqd tacitum tenere, bei sich behalten, Cic.: ebenso alqd (dolorem, gaudium) tacitum continere, Liv.: tacitum pati alqd, stillschweigend ertragen, Liv.: aber non feres tacitum, ich werde nicht schweigen, Cic.: ne id quidem ab Turno tulisse tacitum, Turnus habe auch dazu nicht geschwiegen, Liv.: ut tacitum feras, daß ich dazu schweige, Liv.: tacita ut haec auferas, ohne daß ich davon spreche, Plaut. – subst., tacitum, ī, n., das Geheimnis, taciti vulgator, Ov. am. 3, 7, 51. – B) übtr.: 1) was ohne Worte, ohne ausdrückliche Bestimmung angenommen wird, stillschweigend, consensus, Iustin.: assensio, Cic.: indutiae, insgeheim gemacht, nicht verabredet, Liv.: exceptio, Cic.: fideicommissum, Quint. – 2) was im stillen geschieht, still, geheim, offensiones, Vell.: vulnus, Verg.: iudicium, Cic.: ira, pudor, Ov.: sensus, dunkles Gefühl, Cic. – II) aktiv: A) von dem, der nicht redet, schweigend, still (Ggstz. loquax), mulier, Plaut.: concilium, Liv.: me tacito, wenn ich schweige, Cic.: hoc tacitus praeterire non possum, Cic.: contumeliam tacitus tulit, Liv.: tacitus alci os meum praebeo (zeige meine Stirn), Cic.: tacitum impellat, den, der still für sich (in Gedanken versunken) ist, Hor.: ›o te cerebri felicem‹ aiebam tacitus (für mich hin), Hor.: tacita lumina, stiere Augen, Verg. – häufig statt des Adv., mirari secum tacitus, Hor.: tacita tecum loquitur patria, Cic. – B) übtr., von dem, was kein Geräusch macht, mit keinem Geräusche, Klange usw. verbunden ist, schweigend, schweigsam, still, fistula, Hor.: fulmen, Lucr.: domus, Mart.: aër, Mart.: nemus, Verg.: aqua, Ov.: nox, Ov.: vox, flüsternde, Ov.: preces, Apul.: exspectatio, Cic. – subst., tacitum, ī, n., die Stille, trahitur Gangesque Padusque per tacitum mundi, durch unterirdische Höhlen, Lucan. 10, 253: surgens per tacitum Ganges, im stillen, ohne Geräusch, Verg. Aen. 9, 31: u. so Sil. 10, 353; 12, 554 u.a.
-
5 tacitus
1. tacitus, a, um, PAdi. (v. taceo), I) passiv: A) was verschwiegen wird, wovon man schweigt, unbesprochen, alqd tacitum relinquere, stillschweigend vorbeilassen, Cic.: alqd tacitum tenere, bei sich behalten, Cic.: ebenso alqd (dolorem, gaudium) tacitum continere, Liv.: tacitum pati alqd, stillschweigend ertragen, Liv.: aber non feres tacitum, ich werde nicht schweigen, Cic.: ne id quidem ab Turno tulisse tacitum, Turnus habe auch dazu nicht geschwiegen, Liv.: ut tacitum feras, daß ich dazu schweige, Liv.: tacita ut haec auferas, ohne daß ich davon spreche, Plaut. – subst., tacitum, ī, n., das Geheimnis, taciti vulgator, Ov. am. 3, 7, 51. – B) übtr.: 1) was ohne Worte, ohne ausdrückliche Bestimmung angenommen wird, stillschweigend, consensus, Iustin.: assensio, Cic.: indutiae, insgeheim gemacht, nicht verabredet, Liv.: exceptio, Cic.: fideicommissum, Quint. – 2) was im stillen geschieht, still, geheim, offensiones, Vell.: vulnus, Verg.: iudicium, Cic.: ira, pudor, Ov.: sensus, dunkles Gefühl, Cic. – II) aktiv: A) von dem, der nicht redet, schweigend, still (Ggstz. loquax), mulier, Plaut.: concilium, Liv.: me tacito, wenn ich schweige, Cic.: hoc tacitus praeterire non possum, Cic.: contumeliam tacitus tulit, Liv.: tacitus alci os meum praebeo (zeige meine Stirn), Cic.: tacitum impellat, den, der still für sich (in Gedanken————versunken) ist, Hor.: ›o te cerebri felicem‹ aiebam tacitus (für mich hin), Hor.: tacita lumina, stiere Augen, Verg. – häufig statt des Adv., mirari secum tacitus, Hor.: tacita tecum loquitur patria, Cic. – B) übtr., von dem, was kein Geräusch macht, mit keinem Geräusche, Klange usw. verbunden ist, schweigend, schweigsam, still, fistula, Hor.: fulmen, Lucr.: domus, Mart.: aër, Mart.: nemus, Verg.: aqua, Ov.: nox, Ov.: vox, flüsternde, Ov.: preces, Apul.: exspectatio, Cic. – subst., tacitum, ī, n., die Stille, trahitur Gangesque Padusque per tacitum mundi, durch unterirdische Höhlen, Lucan. 10, 253: surgens per tacitum Ganges, im stillen, ohne Geräusch, Verg. Aen. 9, 31: u. so Sil. 10, 353; 12, 554 u.a. -
6 молчаливое согласие
tacitus consensus лат.Русско-итальянский юридический словарь > молчаливое согласие
-
7 _ЛАТИНСКИЕ СЛОВА И УСТОЙЧИВЫЕ СОЧЕТАНИЯ
ab abrupto — внезапно, сразу
ad arbitrium — произвольно, по усмотрению
ad finem — сокр. ad fin. до конца (страницы и т.п.)
ad interim — сокр. ad int., a.i. в течение некоторого времени; временный; на время
ad oculos — наглядно, воочию
ad verbum — буквально, дословно
alieni juris — несамостоятельный, находящийся под властью другого
Anno Domini — сокр. A.D. в такой-то год нашей эры
a posteriori — на основании опыта; задним числом
causa criminalis — повод к обвинению; уголовное дело
consensus — единодушие; консенсус; согласие
corpus delicti — состав преступления; вещественное доказательство
de facto — в действительности; на деле; фактически
dictum | ta — афоризм; изречение; мнение судьи
et alii — сокр. et al. и другие
ex commodo — в удобное время; по усмотрению
ex consilio — в результате обсуждения; по совету
ex post — задним числом; после, позже
exprompto — внезапно, неожиданно
ex proprio sinu — из самой сути; из самого существа
ex termino facto — немедленно; сразу
gratis — безвозмездно, даром; бескорыстно
ibidem — сокр. ib., ibid. там же (в сносках)
in absentia — без личного присутствия; в отсутствие
in brevi — вкратце, кратко
in esse — действительный, существующий
in extremis — в крайности; в последний момент
in fidem — по договорённости; по доверию
in grosso — в большом количестве, оптом
in margine — сокр. i.m. на полях
in mente — в сознании; в уме
in praesenti — в настоящее время, теперь
in puncto — относительно, что касается
in re — в действительности; фактически
in status quo — в состоянии, существующем теперь
ipsissima verba — слово в слово; совершенно точно
jus strictum — строгая законность; строгое право
justus titulus — законное основание (чего-л), правооснование
loco citato — сокр. loc.cit.; l.c. в цитированном месте
nota bene — сокр. NB заметь хорошо (отметка на полях книги и т.п.)
opus citatum — сокр. op.cit.; op.c. цитированное сочинение
persona non grata — нежелательное лицо, персона нон грата
prima facie — на первый взгляд; с первого раза
qui pro quo — одно вместо другого; путаница; смешение понятий
semper idem — всегда то же самое; одно и то же
sine jure — без права; незаконно
ubi non est lex, ibi non est transgressio — где нет закона, там нет и нарушения
via — через, при чьём-л посредстве
videlicet — сокр. viz а именно, то есть; например
quod erat demonstrandum — сокр. Q.E.D., q.e.d. что и требовалось доказать; само собой разумеется
strictissimo sensu — = stricto
Русско-английский юридический словарь > _ЛАТИНСКИЕ СЛОВА И УСТОЙЧИВЫЕ СОЧЕТАНИЯ
-
8 Латинские слова и устойчивые сочетания
ab abrupto — внезапно, сразу
ad arbitrium — произвольно, по усмотрению
ad finem — сокр. ad fin. до конца (страницы и т.п.)
ad interim — сокр. ad int., a.i. в течение некоторого времени; временный; на время
ad oculos — наглядно, воочию
ad verbum — буквально, дословно
alieni juris — несамостоятельный, находящийся под властью другого
Anno Domini — сокр. A.D. в такой-то год нашей эры
a posteriori — на основании опыта; задним числом
causa criminalis — повод к обвинению; уголовное дело
consensus — единодушие; консенсус; согласие
corpus delicti — состав преступления; вещественное доказательство
de facto — в действительности; на деле; фактически
dictum | ta — афоризм; изречение; мнение судьи
et alii — сокр. et al. и другие
ex commodo — в удобное время; по усмотрению
ex consilio — в результате обсуждения; по совету
ex post — задним числом; после, позже
exprompto — внезапно, неожиданно
ex proprio sinu — из самой сути; из самого существа
ex termino facto — немедленно; сразу
gratis — безвозмездно, даром; бескорыстно
ibidem — сокр. ib., ibid. там же (в сносках)
in absentia — без личного присутствия; в отсутствие
in brevi — вкратце, кратко
in esse — действительный, существующий
in extremis — в крайности; в последний момент
in fidem — по договорённости; по доверию
in grosso — в большом количестве, оптом
in margine — сокр. i.m. на полях
in mente — в сознании; в уме
in praesenti — в настоящее время, теперь
in puncto — относительно, что касается
in re — в действительности; фактически
in status quo — в состоянии, существующем теперь
ipsissima verba — слово в слово; совершенно точно
jus strictum — строгая законность; строгое право
justus titulus — законное основание (чего-л), правооснование
loco citato — сокр. loc.cit.; l.c. в цитированном месте
nota bene — сокр. NB заметь хорошо (отметка на полях книги и т.п.)
opus citatum — сокр. op.cit.; op.c. цитированное сочинение
persona non grata — нежелательное лицо, персона нон грата
prima facie — на первый взгляд; с первого раза
qui pro quo — одно вместо другого; путаница; смешение понятий
semper idem — всегда то же самое; одно и то же
sine jure — без права; незаконно
ubi non est lex, ibi non est transgressio — где нет закона, там нет и нарушения
via — через, при чьём-л посредстве
videlicet — сокр. viz а именно, то есть; например
quod erat demonstrandum — сокр. Q.E.D., q.e.d. что и требовалось доказать; само собой разумеется
strictissimo sensu — = stricto
Русско-английский юридический словарь > Латинские слова и устойчивые сочетания
-
9 inveterata
I.Lit.:(α).aquam,
Col. 12, 12:allium, cepamque,
Plin. 19, 6, 34, § 115.— Pass., to become old, to acquire age or durability; to abide, endure (class. but rare):non tam stabilis opinio permaneret,... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset,
Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere):ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur,
Plin. 31, 10, 46, § 111:vina,
id. 19, 4, 19, § 53.— Part. pass.: invĕtĕrātus, a, um.Kept for a long time:(β).acetum,
Plin. 23, 2, 28, § 59:vinum,
id. 15, 2, 3, § 7:jecur felis, inveteratum sale,
preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so,fel vino,
id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—Inveterate, old, of long standing, rooted:(γ).amicitia,
Cic. Fam. 3, 9, 3:dolor,
id. Tusc. 3, 16, 35:malum,
id. Phil. 5, 11, 31:conglutinatio,
id. de Sen. 20:licentia,
Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16:litterae atque doctrinae,
Aug. C. D. 22, 6 init.:codex,
hardened by age, Col. 4, 8, 4. —Of diseases, sores, etc., deep-seated, chronic, inveterate:II.scabritiae oculorum,
Plin. 24, 12, 31, § 121:ulcus,
id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., chronic diseases:vehementius contra inveterata pugnandum,
Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—Trop.1.Mid.:2.inveterari,
to keep, last, endure, Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in law, part. pass.: inveteratus, established by prescription, customary:mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus,
Ulp. Fragm. 1, 4.— -
10 inveteratus
I.Lit.:(α).aquam,
Col. 12, 12:allium, cepamque,
Plin. 19, 6, 34, § 115.— Pass., to become old, to acquire age or durability; to abide, endure (class. but rare):non tam stabilis opinio permaneret,... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset,
Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere):ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur,
Plin. 31, 10, 46, § 111:vina,
id. 19, 4, 19, § 53.— Part. pass.: invĕtĕrātus, a, um.Kept for a long time:(β).acetum,
Plin. 23, 2, 28, § 59:vinum,
id. 15, 2, 3, § 7:jecur felis, inveteratum sale,
preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so,fel vino,
id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—Inveterate, old, of long standing, rooted:(γ).amicitia,
Cic. Fam. 3, 9, 3:dolor,
id. Tusc. 3, 16, 35:malum,
id. Phil. 5, 11, 31:conglutinatio,
id. de Sen. 20:licentia,
Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16:litterae atque doctrinae,
Aug. C. D. 22, 6 init.:codex,
hardened by age, Col. 4, 8, 4. —Of diseases, sores, etc., deep-seated, chronic, inveterate:II.scabritiae oculorum,
Plin. 24, 12, 31, § 121:ulcus,
id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., chronic diseases:vehementius contra inveterata pugnandum,
Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—Trop.1.Mid.:2.inveterari,
to keep, last, endure, Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in law, part. pass.: inveteratus, established by prescription, customary:mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus,
Ulp. Fragm. 1, 4.— -
11 invetero
I.Lit.:(α).aquam,
Col. 12, 12:allium, cepamque,
Plin. 19, 6, 34, § 115.— Pass., to become old, to acquire age or durability; to abide, endure (class. but rare):non tam stabilis opinio permaneret,... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset,
Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere):ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur,
Plin. 31, 10, 46, § 111:vina,
id. 19, 4, 19, § 53.— Part. pass.: invĕtĕrātus, a, um.Kept for a long time:(β).acetum,
Plin. 23, 2, 28, § 59:vinum,
id. 15, 2, 3, § 7:jecur felis, inveteratum sale,
preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so,fel vino,
id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—Inveterate, old, of long standing, rooted:(γ).amicitia,
Cic. Fam. 3, 9, 3:dolor,
id. Tusc. 3, 16, 35:malum,
id. Phil. 5, 11, 31:conglutinatio,
id. de Sen. 20:licentia,
Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16:litterae atque doctrinae,
Aug. C. D. 22, 6 init.:codex,
hardened by age, Col. 4, 8, 4. —Of diseases, sores, etc., deep-seated, chronic, inveterate:II.scabritiae oculorum,
Plin. 24, 12, 31, § 121:ulcus,
id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., chronic diseases:vehementius contra inveterata pugnandum,
Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—Trop.1.Mid.:2.inveterari,
to keep, last, endure, Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in law, part. pass.: inveteratus, established by prescription, customary:mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus,
Ulp. Fragm. 1, 4.— -
12 Stillschweigen [2]
Stillschweigen, das, s. Schweigen, das. – mit St., s. stillschweigend ( Adv.). – stillschweigend, tacitus (z.B. assensio, consensus, conventio). – Adv. (= stillschweigends), tacite; silentio; cum silentio. – man sah sich lange st. (einander) an, diu silentium aliorum alios intuentium fuit.
См. также в других словарях:
Tacĭtus consensus — (lat.), stillschweigende Zustimmung, d. h. Zustimmung, die aus einem gewissen Verhalten gefolgert wird, z. B. der Schuldner eines fälligen Kapitals bittet um Stundung auf ein Jahr unter Übersendung der Zinsen im voraus. Der Gläubiger nimmt diese… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Tacitus consensus — (лат.) молчаливое согласие, т. е. согласие, о котором заключают на основании какого либо действия; напр. должник просит об отсрочке долга на год под условием уплаты вперед процентов, а кредитор принимает эти проценты и ничего не отвечает на… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Tacitus consensus — Stiltiende samtykke … Danske encyklopædi
tacitus consensus — ta|ci|tus con|sen|sus [ kɔn...] <lat. > schweigende Zustimmung … Das große Fremdwörterbuch
Mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus. — См. Обычай старше закона … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
tacet — (izg. tȁcet) m DEFINICIJA glazb. uputa da dionicu svirač ne svira odnosno pjevač ne pjeva SINTAGMA tacitus consensus (izg. tȁcitus konsènsus) pristanak šutnjom ETIMOLOGIJA vidi tacite[b] (I)[/b] … Hrvatski jezični portal
Артель — Слово восточного происхождения, от тюркского слова орта община, середина, что, между прочим, доказывается и употреблением этого слова в том же смысле, который оно имеет у нас в некоторых восточных языках, например в киргизском; у нас оно впервые… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
обычай старше закона — Обычай не клетка (не переставишь) Ср. К чему бесплодно спорить с веком? Обычай деспот меж людей. А.С. Пушкин. Евг. Онег. 1, 25. Ср. Обычай земли есть неписан закон земский; обычай ин закон. Стоглав. 42. Законы отец (по Нестору Печерскому) обычаи … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона
Обычай старше закона — Обычай старше закона. Обычай не клѣтка (не переставишь). Ср. Къ чему безплодно спорить съ вѣкомъ? Обычай деспотъ межъ людей. А. С. Пушкинъ. Евг. Онѣг. 1, 25. Ср. Обычай земли есть неписанъ законъ земскій; обычай инъ законъ. Стоглавъ. 42. Поясн.… … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Historicity of Jesus — This article is about the basis for holding the view that Jesus existed as portrayed in the Bible. For the view that Jesus may be a fictitious figure, see Jesus myth theory. For critical reconstructions of Jesus, see Historical Jesus. For the… … Wikipedia
Jesus — This article is about Jesus of Nazareth. For other uses, see Jesus (disambiguation). Jesus … Wikipedia